Œil du XXe siècle ou Œil-prisme, 1969

Bas-relief en laiton soudé et bois peint
Pièce unique
Poids : environ 50 kg

H. 134 cm L. 134 cm P. 35 cm

“Si Andréou privilégie le thème de l’Œil, c’est que celui-ci exerce sur lui un pouvoir fascinant : c’est l’œil, organe des sens par excellence, qui permet à l’homme d’appréhender le monde qui l’entoure avec une curiosité toujours renouvelée, mais surtout au-delà du regard qui nous affronte, c’est le mystère de l’être que nous cherchons à pénétrer. Si le but des sculptures transparentes est, comme il le dit, de “démontrer la complexité des formes intérieures, d’accentuer la relation avec le rythme du monde”, il traduit aussi cette quête impossible : découvrir à travers le regard d’autrui son propre reflet et le monde intérieur de l’autre”. Michèle Dubreucq ---- Né au Brésil de parents grecs, Constantin Andreou s'initie à la sculpture en 1932. Installé en France après-guerre, il travaille auprès de Le Corbusier de 1947 à 1953, réalisant notamment les maquettes de la Cité Radieuse à Marseille. Inventeur de la technique du laiton soudé qui inspire d’autres sculpteurs comme César, Andreou est récompensé en 1988 par le grand prix de la Fondation Antoine Pevsner pour l’ensemble de son œuvre sculpté. DJ --- Γεννημέ νος στη Βραζιλί α από Έ λληνες γονεί ς, o Κωνσταντί νος Ανδρέ ου φτά νει στην Ελλά δα σε ηλικί α 8 ετώ ν. Η ενασχό λησή του με τη γλυπτική αρχί ζει το 1932. Κατά τη διά ρκεια της ιταλική ς εισβολή ς του 1940 κατατά σσεται στον ελληνικό στρατό και, στη συνέ χεια, εντά σσεται στην Εθνική Αντί σταση. Μετά τον πό λεμο εγκαθί σταται στη Γαλλί α και εργά ζεται με το Λε Κορμπυζιέ από το 1947 μέ χρι το 1953. Ο κριτικό ς τέ χνης Ζ-A Καρτιέ γρά φει στην εφημερί δα « Όσο ηθικότερη θα προσπαθούμε να κάνουμε την κοινωνία μας, τόσο ο κόσμος θα φτωχαίνει και θα δυστυχεί. Το λέω αυτό, ξέροντας ότι μπορεί να παρεξηγηθεί, όμως χρειάζεται μια άλλη ηθική, μια άλλη δικαιοσύνη. Κι αυτό είναι δουλειά των φιλοσόφων και όχι της Εκκλησίας Combat (7/05/1953) για τον Ανδρέ ου ό τι «εί ναι ο πιο διά σημος Έ λληνας γλύ πτης της πρωτεύ ουσας». Ο φιλό σοφος Ζαν-Πωλ Σαρτρ γρά φει στο περιοδικό Les Temps Modernes (07/1959), ό τι «εί ναι ισά ξιος του Πικά σο και του Μοντριά ν». Στον Ανδρέ ου οφεί λεται η εφεύ ρεση της τεχνική ς του συγκολλημέ νου ορεί χαλκου, μια μέ θοδος που ενέ πνευσε κι ά λλους γλύ πτες, ό πως το Σεζά ρ. Βραβευμέ νος το 1988 με το μεγά λο βραβεί ο του Ιδρύ ματος Αντουά ν Πεβσνέ ρ για το σύ νολο του γλυπτικού του έ ργου, ο Κωνσταντί νος Ανδρέ ου αφή νει την τελευταί α του πνοή το 2007 στην Αθή να. DJ

> Succession de l’artiste, Athènes

> Andréou, 40 ans de sculpture, Editions Jauffray, Chennevière-sur-Marne, 1975, reproduit p. 146 et 147 sous le n°304 > Catalogue du Salon d’automne, de Cézanne à Matisse, Grand Palais, Paris, 1983, reproduit p. 47 > Le Serment des Horaces, Revue d’art internationale, n°4, printemps-été 1990, reproduit p. 58

> Salon d’automne, de Cézanne à Matisse, Grand Palais, Paris, du 14 octobre au 7 novembre 1983